1. Conclusion

Σύνοψη \\ ΝΙΝ, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι κάτω από τις συνθήκες των δοκιμών ερπυσμού διεξάγονται σύμφωνα με την παραλλαγή Ι, ένας κρίσιμος παράγοντας που καθορίζει την αύξηση της σταθερότητας των υπερκραμάτων με ένα μεγαλύτερο macrograin (Σχήμα 3, 4) ισοπεδώθηκε με την αύξηση του μεγέθους των κόκκων εξουθενωτική τις ενέργειες των ορίων των κόκκων. Σε υψηλές θερμοκρασίες, τα όρια των κόκκων απορροφούν εξαρθρώσεις κινείται ως αποτέλεσμα της ολίσθησης και αναρρίχησης, η οποία οδηγεί στη μείωση του στελέχους σκλήρυνση και εξασθένιση του υλικού. Ομοίως, αποδυναμώνοντας επίδραση των ορίων των κόκκων συνδέεται με την παραμόρφωση του υλικού εξαιτίας της έτσιcalled ολίσθηση κατά μήκος των ορίων των κόκκων διευκολύνεται σε υψηλή θερμοκρασία. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι κόκκοι μπορεί να ολισθαίνει ως προς το άλλο άκαμπτα χωρίς αξιόλογη παραμόρφωση στο εσωτερικό των κόκκων. Ως αποτέλεσμα αυτών των διαδικασιών κάτω από αυτές τις συνθήκες δοκιμής, ένα μειωμένο συντελεστή σταθερότητας και greaterdeformation του προστίμου-grained υλικό παρατηρείται (Σχήμα 3, 4).-

Wher\\ Ν101?. όπως, σύμφωνα με τους όρους της παραλλαγής II της δοκιμής ερπυσμού ως αποτέλεσμα της αύξησης της αξίας του κανονικοποιημένη ένταση τn&τ#G ένας παράγοντας θεμελιωδώς κλιματισμού η παραμόρφωση και η σταθερότητα των υπερκραμάτων (Σχ 5 , 6) δεν είναι πλέον ένα μέγεθος κόκκου (όπως μπορεί να συναχθεί από την ανάλυση του χάρτη παραμόρφωσης). Κάτω από αυτές τις θερμικές και μηχανικές καταπονήσεις ένα υλικό διεργασία παραμόρφωσης λαμβάνει χώρα σε ολόκληρο τον όγκο του υλικού, κυρίως λόγω ενός μηχανισμού εξάρθρωση (λόγω της ανόδου και εξάρθρωση ολίσθησης). Ο ρόλος των ορίων των κόκκων σε αυτή την περίπτωση είναι δευτερεύον. Αυτό επιβεβαιώνεται από τα αποτελέσματα των εξετάσεων ερπυσμού, οι οποίες έδειξαν συγκρίσιμη σταθερότητα των δειγμάτων τόσο με μικρότερο όσο και με μεγαλύτερο μακροεντολή (Εικ. 5, 6).=/